Odkrycie i nazwa
Olejek z drzewa herbacianego (TTO- tea tree oil) został odkryty i nazwany przez brytyjskiego podróżnika i badacza, kapitana Jamesa Cooka, podczas jego ekspedycji do Australii w 1770 roku. Podczas pobytu w Botanic Bay na wschodnim wybrzeżu Australii, kapitan Cook zainteresował się roślinnością i zauważył, że miejscowi Aborygeni korzystają z liści pewnego drzewa do przygotowywania naparu z właściwościami leczniczymi.
Zainteresowany tym odkryciem, kapitan Cook postanowił zbadać to drzewo i zapisać jego nazwę. Po zebraniu próbek liści i wytworzeniu naparu z ich ekstraktu Cook i jego załoga stwierdzili, że napar miał przyjemny zapach i wykazywał działanie przeciwszkorbutowe, co pomogło w złagodzeniu objawów choroby wśród marynarzy.
Kapitan Cook nazwał to drzewo “tea tree” (drzewo herbaciane), ponieważ liście drzewa wykorzystywane były do przygotowania naparu, który mógł zastąpić tradycyjną herbatę. Nazwa “tea tree” przylgnęła do drzewa i później została użyta również do określenia olejku otrzymywanego z tego drzewa.
Obecnie nazwa “tea tree oil (TTO)” lub “olejek z drzewa herbacianego” jest powszechnie stosowana na całym świecie, aby opisać olejek otrzymywany z liści drzewa Melaleuca alternifolia, który ma wiele właściwości zdrowotnych i kosmetycznych i używany jest w ogromnej liczbie gałęzi przemysłu.
Krótka historia olejku z drzewa herbacianego:
1. Tradycyjne zastosowanie przez Aborygenów: Aborygeni australijscy od wieków wykorzystywali liście tego drzewa w swoich tradycyjnych praktykach medycyny naturalnej. Zgniatane liście były stosowane na skaleczenia, oparzenia, ukąszenia owadów i infekcje skóry. Aborygeni wiedzieli o właściwościach przeciwbakteryjnych i przeciwgrzybiczych drzewa herbacianego i wykorzystywali je w celu łagodzenia różnych dolegliwości.
2. Badania naukowe i odkrycie właściwości antyseptycznych: W latach 20. XX wieku chemik Arthur Penfold rozpoczął badania nad olejkiem z drzewa herbacianego. Jego prace przyniosły odkrycie, że olejek ten posiada silne właściwości antyseptyczne, przeciwbakteryjne i przeciwgrzybicze. Penfold opublikował swoje wyniki w 1923 roku, co zapoczątkowało zainteresowanie tym olejkiem.
3. Produkcja olejku z drzewa herbacianego: Po odkryciu właściwości antyseptycznych olejku, rozpoczęto produkcję komercyjną tego produktu. Współczesne metody produkcji wielkohektarowej uprawie i opierają się na destylacji parą wodną, co pozwala na uzyskanie wysokiej jakości olejku z dobrą wydajnością.
4. Stosowanie w medycynie wojskowej: Podczas II wojny światowej olejek z herbaciany znalazł zastosowanie w australijskiej medycynie wojskowej. Wojsko używało go do leczenia ran, oparzeń, skaleczeń i infekcji skóry. Był wykorzystywany jako środek dezynfekujący, szczególnie tam, gdzie brakowało tradycyjnych antyseptyków. Okazał się tak ważnym produktem, że rolnicy uprawiający drzewo herbaciane byli zwolnieni od służby w armii.
5. Rozwój zastosowań kosmetycznych: Od lat 50. XX wieku olejek z drzewa herbacianego zaczął zdobywać popularność w przemyśle kosmetycznym. Jego właściwości antybakteryjne, przeciwgrzybicze i przeciwzapalne sprawiły, że stał się cennym składnikiem mydeł, szamponów, kremów, balsamów do ust i innych produktów do pielęgnacji skóry. Olejek z drzewa herbacianego znalazł również zastosowanie w przemyśle perfumeryjnym.
6. Badania naukowe i dalsze odkrycia: Badania naukowe prowadzone od lat 80. XX wieku poświęcone olejkowi z drzewa herbacianego wykazały jego szerokie spektrum działania i potencjał w leczeniu różnych schorzeń skórnych oraz innych dolegliwości.
W zakresie schorzeń skórnych olejek z drzewa herbacianego okazał się skutecznym środkiem przeciwzapalnym, przeciwbakteryjnym i przeciwgrzybiczym. Badania potwierdziły jego skuteczność w leczeniu trądziku, łuszczycy, egzemy, ukąszeń owadów, oparzeń, czy infekcji grzybiczych skóry, takich jak grzybica stóp czy paznokci. Olejek z drzewa herbacianego wykazuje również działanie przeciwwirusowe, zwłaszcza przeciwko wirusom opryszczki i brodawczaka ludzkiego.
Wyniki badań wskazują również na właściwości przeciwpasożytnicze olejku z drzewa herbacianego. Zidentyfikowano jego skuteczność w zwalczaniu wszy, pcheł, kleszczy oraz innych pasożytów zewnętrznych.
Ponadto olejek z drzewa herbacianego został również doceniony ze względu na swoje właściwości przeciwlękowe i antystresowe. Badania sugerują, że inhalacja olejku z drzewa herbacianego może redukować objawy stresu i lęku oraz poprawiać nastrój.
Mimo już istniejących dowodów na skuteczność olejku z drzewa herbacianego w wielu zastosowaniach, badania nad tym naturalnym składnikiem wciąż trwają. Naukowcy starają się lepiej zrozumieć jego mechanizmy działania oraz potencjalne zastosowania, takie jak leczenie innych chorób skórnych, wspomaganie gojenia ran, działanie przeciwwirusowe wobec innych patogenów, czy nawet jego potencjał w terapii nowotworowej.
Dalsze odkrycia w dziedzinie olejku z drzewa herbacianego mogą przyczynić się do rozwinięcia nowych terapii i leków, które wykorzystają jego naturalne właściwości.
7. Popularność na skalę światową: Dzięki swoim właściwościom i różnorodnym zastosowaniom, TTO zyskał ogromną popularność na całym świecie. Obecnie jest dostępny w wielu formach, w tym jako czysty olejek, składnik kosmetyków, środek do dezynfekcji powierzchni oraz w formie dodatków do domowej pielęgnacji i aromaterapii.
Podsumowując, historia olejku z melaleuki skrętnolistnej obejmuje tradycyjne wykorzystanie przez Aborygenów, odkrycie właściwości antyseptycznych, rozwój produkcji, zastosowanie w medycynie wojskowej i popularność w przemyśle kosmetycznym. Dzięki badaniom naukowym olejek z drzewa herbacianego jest doceniany za swoje liczne korzyści dla zdrowia i pielęgnacji skóry.
